Χώρος > Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών Α.Π.Θ.
Ο Δημήτριος Γαλάνης (Αθήνα ή Κύμη, 1879 - Αθήνα, 1966) υπήρξε ένας από τους πιο σημαντικούς Έλληνες χαράκτες, ενώ ασχολήθηκε και με τη γελοιογραφία και τη ζωγραφική.
Η καλλιτεχνική του πορεία ξεκινά γύρω στα 1897, οπότε άρχισε να συνεργάζεται με εφημερίδες και περιοδικά ως σκιτσογράφος και γελοιογράφος. Το 1897-1899 φοίτησε στη Σχολή Πολιτικών Μηχανικών του Πολυτεχνείου και το 1899 παρακολούθησε μαθήματα σχεδίου κοντά στο Νικηφόρο Λύτρα. Κατόπιν μετέβη στο Παρίσι όπου το 1900-1902 σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού με δάσκαλο τον Cormon, δάσκαλος εξίσου των Gauguin, VanGogh, Lautrec, Matisse, Picabia κ.ά.
Από το 1901-1912 είχε μια εξαιρετικά επιτυχημένη καριέρα ως γελοιογράφος και συνεργάστηκε με πολλά περιοδικά της εποχής εκείνης στη Γαλλία. Το 1909 γνωρίζουμε ότι είχε εγκατασταθεί στη Montmartre και είχε γνωρισθεί με τους μεγάλους ζωγράφους, Picasso, Matisse, Gris, Braque και Derain, με τον τελευταίο μάλιστα συνδέθηκε αργότερα με στενή φιλία. Εκεί γνωρίζει μέσω του ζωγράφου Ρίζου, στο ατελιέ του οποίου σύχναζε ο Degas, τον μεγάλο ζωγράφο, που τόσο θαύμαζε και ο Lautrec. Ο Degas παρακολουθούσε την καλλιτεχνική εξέλιξη του Γαλάνη και επιδοκίμαζε τις δημοσιεύσεις του σε περιοδικά της εποχής, αλλά και το σύνολο του έργου του. Τέτοια ήταν η εκτίμηση του Degas προς το πρόσωπο του Γαλάνη, που πριν πεθάνει του άφησε την ξύλινη πρέσα του (17ου αιώνα) για να τυπώνει τα χαρακτικά του.
Ο Γαλάνης συνεισέφερε ιδιαίτερα στην αναγέννηση της χαρακτικής στην Ελλάδα, αφού αποτελούσε παράδειγμα για πολλούς νέους καλλιτέχνες αλλά παράλληλα, ανανέωσε την τεχνική της ίδιας της χαρακτικής και επανέφερε ξεχασμένες τεχνικές. Εικονογράφησε με χαρακτικά περισσότερα από 100 βιβλία, λευκώματα, εκδόσεις τέχνης κ.ά. Το διάστημα 1930-1937 δίδασκε χαρακτική στο εργαστήριό του στο Παρίσι, σε νέους Έλληνες καλλιτέχνες που σπούδαζαν εκεί, όπως ο Ν. Χατζηκυριάκος-Γκίκας, ο Π. Ρέγκος, Μ. Ραφτοπούλου, Α. Βασιλικιώτης, Κ. Ηλιάδης κ.ά.
Μετά από πολλές διεθνείς διακρίσεις, αλλά και προσωπικές ταλαιπωρίες, αφού το 1940 σκοτώθηκε ο γιος του, το 1945 εκλέγεται καθηγητής στην Σχολή Καλών Tεχνών του Παρισιού στην Έδρα της χαρακτικής και την ίδια χρονιά μέλος της Ακάντεμι Φρανσαίζ. Είχε δεχθεί πρόταση από τον Ζαχαρία Παπαντωνίου να επιστρέψει μόνιμα στην Ελλάδα (το 1929) και να αναλάβει την έδρα της χαρακτικής στην ΑΣΚΤ, αλλά τελικώς δε δέχθηκε και παρέμεινε στη Γαλλία.
Την εποχή της BelleEpoque στο Παρίσι εκδίδονται σατιρικά περιοδικά, καυστικά για τα ήθη, τα έθιμα, τους θεσμούς και την εξουσία της εποχής. Με τα συγκεκριμένα περιοδικά συνεργάστηκαν πολλοί καλλιτέχνες, όπως οι Toulouse-Lautrec, Steinless, Bonnard. O Γαλάνης, όπως παλιότερα ο Lautrec, συχνός συνεργάτης των ίδιων περιοδικών, βγαίνει από το εργαστήρι, παρατηρεί και μεταφέρει με το σχέδιό του τις εικόνες της εποχής. Τα ζωγραφικά του σχέδια (συλλογή Τσάμη) απεικονίζουν συνήθως γυμνά, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις παρουσιάζονται θέματα που καλλιτέχνης έχει ήδη δουλέψει στα χαρακτικά του.
Επιμέλεια έκθεσης:Παναγιώτης Μπίκας
Διάρκεια έκθεσης: 15 Οκτωβρίου 2010-30 Ιανουαρίου 2011
Γενική Είσοδος: 5 Ευρώ
Ώρες λειτουργίας έκθεσης:
Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή: 09.00 - 14.00
Δευτέρα, Τετάρτη: 09.00-14.00. & 17.00.-21.00
Σάββατο-Κυριακή: 10.00-18.00
Ο Δημήτριος Γαλάνης (Αθήνα ή Κύμη, 1879 - Αθήνα, 1966) υπήρξε ένας από τους πιο σημαντικούς Έλληνες χαράκτες, ενώ ασχολήθηκε και με τη γελοιογραφία και τη ζωγραφική.
Η καλλιτεχνική του πορεία ξεκινά γύρω στα 1897, οπότε άρχισε να συνεργάζεται με εφημερίδες και περιοδικά ως σκιτσογράφος και γελοιογράφος. Το 1897-1899 φοίτησε στη Σχολή Πολιτικών Μηχανικών του Πολυτεχνείου και το 1899 παρακολούθησε μαθήματα σχεδίου κοντά στο Νικηφόρο Λύτρα. Κατόπιν μετέβη στο Παρίσι όπου το 1900-1902 σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού με δάσκαλο τον Cormon, δάσκαλος εξίσου των Gauguin, VanGogh, Lautrec, Matisse, Picabia κ.ά.
Από το 1901-1912 είχε μια εξαιρετικά επιτυχημένη καριέρα ως γελοιογράφος και συνεργάστηκε με πολλά περιοδικά της εποχής εκείνης στη Γαλλία. Το 1909 γνωρίζουμε ότι είχε εγκατασταθεί στη Montmartre και είχε γνωρισθεί με τους μεγάλους ζωγράφους, Picasso, Matisse, Gris, Braque και Derain, με τον τελευταίο μάλιστα συνδέθηκε αργότερα με στενή φιλία. Εκεί γνωρίζει μέσω του ζωγράφου Ρίζου, στο ατελιέ του οποίου σύχναζε ο Degas, τον μεγάλο ζωγράφο, που τόσο θαύμαζε και ο Lautrec. Ο Degas παρακολουθούσε την καλλιτεχνική εξέλιξη του Γαλάνη και επιδοκίμαζε τις δημοσιεύσεις του σε περιοδικά της εποχής, αλλά και το σύνολο του έργου του. Τέτοια ήταν η εκτίμηση του Degas προς το πρόσωπο του Γαλάνη, που πριν πεθάνει του άφησε την ξύλινη πρέσα του (17ου αιώνα) για να τυπώνει τα χαρακτικά του.
Ο Γαλάνης συνεισέφερε ιδιαίτερα στην αναγέννηση της χαρακτικής στην Ελλάδα, αφού αποτελούσε παράδειγμα για πολλούς νέους καλλιτέχνες αλλά παράλληλα, ανανέωσε την τεχνική της ίδιας της χαρακτικής και επανέφερε ξεχασμένες τεχνικές. Εικονογράφησε με χαρακτικά περισσότερα από 100 βιβλία, λευκώματα, εκδόσεις τέχνης κ.ά. Το διάστημα 1930-1937 δίδασκε χαρακτική στο εργαστήριό του στο Παρίσι, σε νέους Έλληνες καλλιτέχνες που σπούδαζαν εκεί, όπως ο Ν. Χατζηκυριάκος-Γκίκας, ο Π. Ρέγκος, Μ. Ραφτοπούλου, Α. Βασιλικιώτης, Κ. Ηλιάδης κ.ά.
Μετά από πολλές διεθνείς διακρίσεις, αλλά και προσωπικές ταλαιπωρίες, αφού το 1940 σκοτώθηκε ο γιος του, το 1945 εκλέγεται καθηγητής στην Σχολή Καλών Tεχνών του Παρισιού στην Έδρα της χαρακτικής και την ίδια χρονιά μέλος της Ακάντεμι Φρανσαίζ. Είχε δεχθεί πρόταση από τον Ζαχαρία Παπαντωνίου να επιστρέψει μόνιμα στην Ελλάδα (το 1929) και να αναλάβει την έδρα της χαρακτικής στην ΑΣΚΤ, αλλά τελικώς δε δέχθηκε και παρέμεινε στη Γαλλία.
Την εποχή της BelleEpoque στο Παρίσι εκδίδονται σατιρικά περιοδικά, καυστικά για τα ήθη, τα έθιμα, τους θεσμούς και την εξουσία της εποχής. Με τα συγκεκριμένα περιοδικά συνεργάστηκαν πολλοί καλλιτέχνες, όπως οι Toulouse-Lautrec, Steinless, Bonnard. O Γαλάνης, όπως παλιότερα ο Lautrec, συχνός συνεργάτης των ίδιων περιοδικών, βγαίνει από το εργαστήρι, παρατηρεί και μεταφέρει με το σχέδιό του τις εικόνες της εποχής. Τα ζωγραφικά του σχέδια (συλλογή Τσάμη) απεικονίζουν συνήθως γυμνά, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις παρουσιάζονται θέματα που καλλιτέχνης έχει ήδη δουλέψει στα χαρακτικά του.
Επιμέλεια έκθεσης:Παναγιώτης Μπίκας
Διάρκεια έκθεσης: 15 Οκτωβρίου 2010-30 Ιανουαρίου 2011
Γενική Είσοδος: 5 Ευρώ
Ώρες λειτουργίας έκθεσης:
Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή: 09.00 - 14.00
Δευτέρα, Τετάρτη: 09.00-14.00. & 17.00.-21.00
Σάββατο-Κυριακή: 10.00-18.00